Nasrettin Hoca Fikralari

Acemi Bülbül

Nasrettin Hoca bir gün komşusunun bahçesine girer.Bahçedeki armutları görünce dayanamaz.Bir tane yer,dayanamaz bir daha,bir daha derken armut ağacına çıkıverir.Başlar yemeye.Tam bu sırada bahçenin sahibi çıkagelir.

Hoca şaşkınlıkla başlar bülbül gibi ötmeye.

Bahçenin sahibi şaşkın şaşkın Hocanın olduğu ağacınyanına varıp,
Ne yapıyorsun burada diye bağırır.
Hoca sakince cevap verir.
Ben bülbülüm,yuvam da burada,der.
Tekrar cırlak sesiyle ötmeye başlar.
Bahçe sahibi öfkeyle
Bülbül böylemi öter be adam diye bağırınca,
Hoca
ben acemi bülbülüm.Ancak bu kadar ötüyorum,der.

Ben uyuyorum

Bir gün Nasreddin Hoca şehire gelip, bir arkadaşıyla birlikte handa kalmış. Gece yarısı arkadaşı sormuş:
Hocam, uyudunuz mu?
Buyurun birşey mi var?
Biraz borç para isteyecektim.
Nasreddin Hoca derhal horlamaya başlayıp:
Ben uyuyorum! demiş.

O zaman gör feryadı

Hoca esegini kaybetmis ve ariyor, bu arada da neseli bir türkü tutturmus.
Birisi kendini sormaktan alikoyamaz:
Hoca Efendi, esegini kaybettigini herkes bilirken, turku söylemeni duymak eglenceli görünüyor. Oysa kaybina feryat edip aglaman beklenirdi!
Son bir umidim, aptal mahlukun su kücük tepenin arkasinda olabilecegidir, arkadas. Eger degilse, bekle ve gör o zaman sen bendeki aglamayi feryadi! 

Evin Sahibiyim
Hoca, bir gece gürültüyle uyanmış. bakmış, bir hırsız eşyaları topluyor. adamdan korkmuş. sesini çıkartmamış. ama peşine de düşmüş. az sonra, durumu fark eden hırsız, kızgınlıkla sormuş:- beni neden takip ediyorsun bakayım? hoca, sakin, pişkin yanıtlamış.- taşıdığın evin sahibiyim de.

zevzeğin biri hoca ya sormuş.

- "hocam,insan lar böyle ne vakte kadardogup ölmeye devam edecek"

almış tabü cevabını.

- "cehennem ile cennet  ağzına dek doluncaya kadar."

Yine bir gün komşudan
Biri vefat etmisti.
Herkes işi Bırakıp
Cenazeye gitmişti.

O sırada bir adam,
Yaklaşmış Nasreddine
Demiş: "Sorum olacak",
Ey Hocam sana yine!

Acımız fazla büyük,
Elbette sabretmeli!
Cenaze götürürken,
Neresinde gitmeli?"

Hoca demiş: "Elbette,
Sonu budur her kulun!
Tabutta bulunma da
Nerde isterse bulun

Nasreddin Hoca parasini geri istemek icin defalarca kapisini calan alacaklisina kapiyi acmis.

-Yakinda, demis, yakinda parani ödeyecegim.

-Ne zaman?

-Dinle bak...Bizim duvar kenarina yol boyunca cali tohumu ektim.

-Ve?

-Ve tohum ilkbaharda yeserecek ve cok calimiz olacak...

-Evet, süphesiz! Sonra?

-Bu caddeden cok koyun sürüsü gecer. Gecerken, gecen

koyunlarin yünleri calilara takilacak. Ben de yünleri toplayacagim. Bizim hanim bunlari egirip ip yapacak. Sonra gerisi kolay! Ben de pazara götürüp satacagim ve parani geri ödeyecegim.

Adam bu sacma plan üzerine kahkahayi basar. O zaman Hoca, demiski;

-Parayi avucunda hazir hissedince nasil da gülersin, degilmi, seni koftehor seni!

Hocanın tavuğu ölmüş.Civcivlerin de başı boş kalmış.Hoca kaybolmalarından korkmuş.Boyunlarına siyah bezler bağlamış.Sonra da içlerinden ip geçirip birbirlerine bağlamış.Meraklı bir komşusu sormuş:

-Hoca o civcivlerin boynundaki de nedir?Komşusunun merakına içerleyen hoca:

-Anneleri öldü de yas tutuyorlar.

Nasreddin Hoca bir cimri tanidiginin evine gittiginde tanidigi ona bayat ekmek ile bir tabak bal ikram etmis. Nasreddin Hoca bayat ekmegi disi kesmeyince sinirinden bali kasikla yemeye baslamis. Ev sahibinin gözü yerinden oynamis :

-Aman efendim, bal ekmekle yenmez ise, insanin içini siyirir, demis.

Nasreddin Hoca hiç ses çikarmadan bali bitirmis ve :

-Kimin içinin siyrildigini Allah biliyor, demis.

Hocanın eşeği ölmüş. Kapının eşiğine oturmuş, hüngür hüngür ağlıyormuş. Bir komşusu yaklaşarak:

-A Hoca! Geçende karın öldü, ağlamadın. Bir eşek için ağlamak sana yakışır mı?

-Nasıl ağlamam! Karım ölünce eş, dost hepiniz etrafımı aldınız, üzülme biz sana daha iyisini buluruz dediniz. Ama biri çıkıp da; Hoca ağlama, sana daha iyi bir eşek alırız demedi!!!

 

iŞE YARAR ŞEY
Bir gece yarısı derin bir uykuya dalan Hoca'yı, hanımı telaşla uyandırır. Hoca uykulu uykulu sorar:
- Ne var hanım? Ne diye uyandırıyorsun beni?
Hanımı:
- Kalksana efendi der korkulu bir sesle. Aşağı katta tıkırtılar duyuyorum. Eve hırsız girdi galiba.
Hoca hiç aldırış etmez;
- Merak etme hanım der, eğer işe yarar bir şey bulursa gidip alırız elinden!.

DÜNYANIN DENGESi
Hoca'nın, her sorunun altından kalktığını duyan bir adam:
- Benim soruma bir cevap bulamaz diye öğünür.
Günlerden bir gün yolda karşılaşırlar. Adam sorar :
- Hocam der, söyler misin, sabah olupda insanlar evlerinden çıkınca ne diye hep aynı yöne gitmezler de kimi o yana, kimi bu yana gider?
Hoca hemen cevabını verir sorunun:
- Yahu efendi der, herkes aynı yöne gidecek olursa dünyanın dengesi bozulurdu!.

 

YEMEĞİN BUGUSU PARANIN SESi

Hoca Akşehir'de Kadılık vazifesini yürütürken karşısına iki adam çıkmış. Birisi öteden beri cimriliği ile tanınmış, bir aşçıdır. Öbürü ise boynu bükük bir fakir. Aşçı sözü almış:
- Hocam demiş, bu adamdan davacıyım ben. Dükkanın önünde kuru fasülye pişiriyordum. Tencerenin kenarından buğusu çıkıyordu yemeğin. Bu adam elinde bir somunla geldi. Kopardığı lokmaları yemeğin buğusuna tutup başladı atıştırmaya. Nihayet koca bir ekmeği bitirdi. Ondan fasülye buğusunun ücretini istedim, vermedi.

Hoca anlatılanları dikkatle dinledikten sonra fakire dönüp :
- Doğru mu bunlar? diye sorar.
- Evet, der fakir adam.
- Öyleyse para keseni çıkar bakalım.
Zavallı fakir, Kadı efendiye karşı gelemez. İçinde üç beş akçe bulunan kesesini hocaya uzatır.
Hoca bu sefer aşçıyı çağırır yanına. Keseyi kulağına yaklaştırarak şıngırdatmaya başlar. Sonra da :
- Haydi der aldın işte alacağını!
Aşçı: - Nasıl olur? diye şaşkınlığını belli eder. Paramı
vermediniz henüz.
Hoca cevap verir:
- Fazla uzatma der, yemeğin buğusunu satan, paranın da sesini alır elbet!...