Hayati kacirmak,Kaçamak yaşıyoruz,Her şeyden,

HAYATI KAÇIRMAK:

Kaçamak yaşıyoruz.Her şeyden ,bazen kendimizden bile kaçıyoruz.Duygularımızı paylaşmak nedense zor geliyor bize.
Kendimiz bile yaşayamıyoruz ki...Hep içimize atıyoruz sevgileri,hüzünleri,mutlulukları. Bağırıp çağırıp hani derler ya
''bardaktan boşanırcasına yağan yağmur gibi'' ağlayamıyoruz bile. Utanıyoruz...Kızgınlıklarımızı hep içimize atıyoruz.
Aslında kendimize kızıyoruz. Karşımızdakinin hiç suçu yok ''sadece o O'nun düşüncesi'' diyemiyoruz.

Gördüğümüz her iyilik ve kötülüğün bizden kaynaklandığını anlayamıyoruz.Volkanlar patlıyor içimizde söndüremiyor
Görmüyoruz...kör değiliz sadece bakıyoruz.Çevremizdekileri sadece hareket eden birer obje olarak değerlendiriyoruz.
Doğan güneşin sıcaklığını ,rüzgarın getirdiği okşamayı,kuş sesindeki canlılığı ve hayatı hep kaçırıyoruz.Ruhumuzu

bir yerlerde bıraktık ,bulamıyoruz...Çok hızlı gidiyor,dinlenemiyoruz.Herkes ama herkes, her şey üstümüze üstümüze geliyor.
..Korkup kaçıyoruz.
gözyaşları mızı içimize akıtıyoruz...
Sevemiyoruz...Sevgilerimizin bile sebebi çıkar ilişkisine dayalı.Hep bir şeyler bekliyoruz karşımızdakinden .
Peki... Ne veriyoruz..?.
Bir tebessümü bile çok görüyoruz karşımızdakine.Bilmiyoruz, aslında o çok gördüğümüz tebessümün kendimize verdiğimiz en değerli hazine olduğunu...

Gözlerini kapat hayatın seslerini dinle.
Yeni bir gün,her yeni gün seninle birlikte var.
Ruhun bir yerlerde seni bekliyor.
Bul Onu.
Hisset tüm hissettiklerini.
Bak nasıl değişecek hayat